Google Chrome getest

Er werd al lang gefluisterd dat Google sleutelde aan een eigen browser. En nu is hij er eindelijk, met de ronkende naam Chrome. Maar is er reden om uw vertrouwde Internet Explorer of Firefox in te ruilen voor dit browserprogramma?

De kans is groot dat u dit artikel leest in Internet Explorer. Dit programma van Microsoft wordt meegeleverd met Windows en heeft daarom een marktaandeel van tachtig procent. Ooit was dat nog meer, maar sinds enkele jaren maakt het gratis alternatief Firefox een goede beurt. Onder andere omdat deze browser technisch vooruitstrevender is en kan pronken met een imago van veilige browser. Ook belangrijk: Firefox weet heel goed de rol van underdog ten opzichte van Microsoft uit te spelen.

Nu ook Google
Google hield zich lange tijd afzijdig in deze ‘browseroorlog’. Ergens is dat merkwaardig, want het internetbedrijf heeft in de voorbije jaren zijn succesvolle zoekmotor aangevuld met een heel aantal webdiensten, gaande van mail (Gmail) en chat (Google Talk) tot digitale kaarten (Google Maps) en online fotoboeken (Picasa). Een eigen browser was lange tijd de missing link in het grote Google-verhaal.

Wellicht de belangrijkste reden om Chrome uit te proberen, is dat het afkomstig is van Google. Technisch komt Chrome nauwelijks verrassend uit de hoek. Het fundament wordt geleverd door beproefde openbronsoftware (Webkit) die al eerder door Apple en Nokia werd gebruikt om een browser te bouwen.

Dat veegt meteen het tegenargument van tafel dat Google eigenwijs een nieuw browserprogramma heeft gemaakt dat ontwerpers van websites veel kopzorgen bezorgt. Al heeft Google hier en daar wel onderdelen toegevoegd die mogelijk voor compatibiliteitsproblemen kunnen zorgen. In de Acid3-test scoort Chrome 76 op 100. Dat is beter dan de bèta van Internet Explorer 8 of Firefox 3.

Eenvoudig ontwerp
Als eindgebruiker bent u natuurlijk vooral benieuwd naar wat Chrome zo speciaal maakt. Een eerste punt is het uiterlijk. Dat is bijzonder strak en bescheiden – wat past bij de sobere filosofie van de Google-zoekpagina. In vergelijking met andere browsers biedt Chrome heel veel ruimte voor uw webpagina. Buiten de adresbalk en een paar knopjes ziet u nauwelijks iets van het programma. Dat is heel verfrissend.

Opmerkelijk is dat Google de adresbalk niet helemaal boven aan de browser plaatst. Eerst is er ruimte voor tabbladen, waarmee u meerdere websites tegelijkertijd kunt openen. Het zal u niet verbazen dat de adresbalk meteen ook een zoekvenster is; voer in de adresbalk een woord in (bijvoorbeeld ‘auto’) en u zult een overzicht krijgen van sites over dat onderwerp die u eerder bezocht. Evenals de optie om ‘auto’ door de Google-zoekmachine te jagen.

Een mooi aspect is dat u bij het openen van een nieuwe tab via kleine previewbeelden een overzicht krijgt van sites die u vaak bezoekt. Aangezien de meeste mensen vaak terugkeren naar enkele favoriete websites, is dit een gemakkelijk alternatief voor het steeds opnieuw invoeren van hetzelfde webadres.

Tabs
Met de tabs is er nog meer aan de hand: Google koos ervoor om elke tab bijna als een apart programma te laten draaien. Een technische keuze, die ervoor zorgt dat een bezoek aan een slecht functionerende site niet meteen leidt tot een crash van de hele browser. U kunt gewoon de defecte tab afsluiten en in een ander venster verder internetten.

U kunt er ook voor kiezen om een tab om te vormen tot een soort programma dat u vanaf het bureaublad kunt opstarten. Er verschijnt dan ook geen adresbalk meer. Hiermee slaat Google de brug tussen het internet en klassieke programma’s. Als u bijvoorbeeld Gmail op deze manier ‘verzelfstandigt’, is het heel moeilijk een onderscheid te maken tussen de maildienst van Google en pakweg het Mail-programma van Windows.

Ook dat past in de grote strategie van Google. Het internetbedrijf wil namelijk webgebaseerde diensten de plaats van klassieke software in een doos – zei iemand Microsoft? – laten innemen.

Geschiedenis
Eveneens geslaagd in Chrome is de voorstelling van de surfgeschiedenis. Eigenlijk is het doodeenvoudig wat Google doet: alle bezochte webpagina’s verschijnen in een chronologische lijst met de datum en het uur ernaast. "Uiteraard", denkt u misschien. Maar bij andere browsermerken wordt de surfgeschiedenis vaak op een complexe manier gepresenteerd.

Chrome heeft ook een knop om anoniem te surfen. Maar laten we duidelijk zijn: zo’n anonimiteitsknop werkt maar tot op zekere hoogte en is dus niet geschikt om uw grote criminele onderneming geheim te houden. Er blijven altijd sporen achter op de computer die door een expert kunnen worden gevonden. En uw surfgeschiedenis kan door gerechtelijke diensten ook opgevraagd worden bij uw internetprovider.

Snel
Tijdens onze eerste test valt op hoe snel Chrome is. Het opstarten van de browser, het surfen naar een site, het openen van een nieuwe tab… alles gaat beduidend sneller dan bij de twee andere grote browsermerken. Het verschil met Opera en Safari is dan weer kleiner. Toegegeven, dit is een subjectieve indruk en geen objectieve meting. De Google-browser heeft ook wat beveiligingsmaatregelen ingebouwd, maar niets wat u niet bij de concurrentie vindt.

Vroege metingen wijzen er ook op dat Chrome heel wat minder geheugen verbruikt dan Internet Explorer en Firefox – twee browsers die de neiging hebben aardig wat van uw werkgeheugen op te slorpen.

Conclusie
Chrome past duidelijk in een groter plan van Google, om surfers zo veel mogelijk bloot te stellen aan Google-sites (met de bijhorende advertenties). Paradoxaal wil het internetbedrijf ook de rol van de browser daarin minimaliseren. Of liever: de browser minder zichtbaar maken en zo de grens tussen webdienst en software verder opheffen.

Leuk voor Google natuurlijk, maar is dat reden genoeg om Internet Explorer of Firefox te vervangen door Chrome? Niet echt, en ook de paar functies die uniek zijn aan Chrome maken een overstap niet zo prangend. Wie echter sober en snel het internet wil optrekken, kan best even de Google-browser uitproberen.

Google Chrome (Windows verkrijgbaar, Mac OS X en Linux volgen)
Prijs: gratis (download)