’Kruispuntbank’ moet fiscale fraude bestrijden
In de strijd tegen de fiscale fraude zullen verschillende databanken worden gekoppeld, zo heeft de regering in juli beslist. Qua architectuur zal het op de Kruispuntbank voor Sociale Zekerheid gaan lijken. De gegevens worden dus niet gecentraliseerd. Enige angst voor big brother zou ongegrond zijn.
Begin juli stelde staatssecretaris voor de coördinatie van fraudebestrijding, Carl Devlies (CD&V), zijn plan voor om de fraude in België tegen te gaan. Een ‘topprioriteit’ wordt het koppelen van verschillende databanken om fraude op te sporen.
De gegevens van de databanken blijven waar ze nu zijn, en worden niet gecentraliseerd. Wel zullen ze met elkaar worden gekruist om anomalieën te ontdekken. Zo kan de databank van Financiën worden gekruist met de databank voor de inschrijving van voertuigen. Wie erg weinig kosten aangeeft maar toch met een dure wagen rijdt, is zo meteen verdacht. Zo bestaan er veel mogelijke combinaties van databanken om fraude op te sporen.
Dat systeem, waarbij databanken met elkaar worden gekoppeld, bestaat al langer bij de Kruispuntbank voor Sociale Zekerheid waar onder meer de databanken van de RSZ en de RVA worden gelinkt. Bezieler Frank Robben mocht die filosofie dan ook gaan uitleggen aan de diensten van Devlies.
Hij zegt dat er geen angst mag bestaan voor privacyproblemen: “Het is de bedoeling dat de gegevens blijven waar ze zitten en dat ze niet in een centrale databank komen,” aldus Robben. “Wel dat ze, indien nuttig en relevant, uitgewisseld kunnen worden. Uitwisseling van gegevens zal telkens een machtiging vergen van een bevoegd sectoraal comité bij de privacycommissie. Die bepalen wat mag worden uitgewisseld binnen de sector en wat daarbuiten mag worden vrijgegeven.”
Devlies is het daar volledig mee eens. Ook hij vindt dat er duidelijke afspraken moeten zijn over wie inzage mag hebben in de gegevens. “Niemand mag big brother spelen,” klinkt het in De Standaard.
Ook zullen er geen naakte persoonsgegevens tussen de databanken circuleren. “Fraudedetectie op basis van datamining vereist het samenbrengen van veel gegevens. Maar dat hoeven geen persoonsgegevens te zijn,” vindt Robben. “Zo doen we dat al in de sociale sector. Ze vragen aan de kruispuntbank om gegevens samen te brengen uit verschillende bronnen zoals RSZ en RVA. We brengen die gegevens samen en coderen ze waardoor er niet meer uit kan worden afgeleid over wie het gaat. We geven die gecodeerde gegevens aan de inspectiediensten die er fraudeanalyse op toepassen. Wanneer ze ernstige fraude vermoeden, vragen ze enkel voor die gevallen dat de kruispuntbank decodeert.”
