Kiezen tussen Java en .Net

In januari 2000 tekende Bill Gates tijdens een telefonisch gesprek met journalisten de krijtlijnen uit voor wat .Net zou worden (maar toen nog Next Generation Windows Services heette). Tijdens datzelfde gesprek maakte hij ook bekend dat hij de dagelijkse leiding van het bedrijf doorgaf aan Steve Ballmer, om zich voltijds met deze nieuwe technologische richting te kunnen bezighouden.
Drie jaar later was Gates in ons land om aan de Belgische ondernemers duidelijk te maken dat .Net ondertussen realiteit is geworden. Dat bleek nodig, want .Net is in die jaren een wat ongrijpbaar begrip gebleven. Is het een architectuur? Een stuk software? Een programmeerinterface? Microsoft heeft uiteindelijk toch een definitie gevonden, en Gates herhaalde hem in Brussel: .Net is Microsoft’s technologie om “gebruikers, informatie, systemen en apparaten met elkaar verbinden, altijd en overal”. Een wat wollige omschrijving die net zo goed zou kunnen slaan op TCP/IP, Ethernet of NFS. Maar wat het ook precies is, de .Net Convention – 5.000 vierkante meter expositieruimte op de Heizel, met Gates als top of the Bill – bewees dat u .Net niet zomaar kunt negeren. Veertig Belgische bedrijven stelden er concrete IT-projecten voor die het in de praktijk brengen.

Dus wat is .Net? Misschien hoeft u dat gewoon helemaal niet te weten. Net zoals u waarschijnlijk – net als ik – niet precies weet wat andere obscure Microsoft-termen als ADO of DNA precies inhouden. De bedrijven die achter .Net staan, kiezen in de eerste plaats voor Microsoft als leverancier, voor Windows als besturingssysteem en voor Visual Studio als ontwikkelomgeving. Als u die drie keuzes gemaakt hebt, dan zit u vanzelf midden in .Net. Code die geschreven is in de nieuwste versie van Visual Studio, is automatisch .Net-code. Microsoft lijkt tot dezelfde vaststelling te zijn gekomen, want het heeft voor de volgende versie van Windows de productnaam .Net Server laten vallen. Het wordt simpelweg Windows Server 2003. Continuïteit.

Bent u niet bereid om over de hele lijn voor Microsoft te kiezen, dan zult u ook nooit in .Net terechtkomen. En dan komt u als vanzelf bij Java uit. Want bestaat er daarbuiten nog iets anders? Het lijkt steeds meer of elke onderneming vandaag voor een binaire keuze staat: .Net of Java. In één van die omgevingen zullen uw toekomstige bedrijfstoepassingen ontwikkeld worden.

De kloof die gaapt tussen de Windows-wereld en de rest van het IT-universum is nooit zo breed geweest. Vroeger kon u natuurlijk óók al een pure Microsoft-koers varen, als u dat wilde, en veel Belgische KMO’s hebben dat met goed resultaat gedaan. U programmeerde in Visual Basic, en het eindproduct draaide op Windows-servers en -desktops. Maar er was ook zoiets als Delphi of PowerBuilder – niet van Microsoft, maar wel gericht op Windows-toepassingen. Borland, de maker van Delphi, wil zich nu ook laten gelden in de .Net-wereld, maar dat lijkt op dit moment eerder een achterhoedegevecht. .Net betekent ontwikkelen in Visual Studio en draaien op Windows, daar komt het in de praktijk op neer. De Microsoft-wereld geraakt steeds meer in zichzelf gekeerd. Sinds kort kan de KMO ook voor zijn ERP- en CRM-software bij Microsoft terecht. U hebt nog maar één softwareleverancier nodig. Voor heel wat ondernemingen is dat helemaal geen onaangenaam perspectief. Maar ik merk bij veel mensen toch een vaag onbehaaglijk gevoel.

Tegelijk is de kloof tussen de Windows-wereld en de Java-wereld in een ander opzicht juist veel smaller geworden. In die zin, dat het nooit zo gemakkelijk was om beide werelden met elkaar te verbinden. Dat is de verdienste van webservices, die alleen al om die reden de belangrijkste nieuwe softwaretechnologie van dit nog vrij jonge decennium zijn.