Waarom 2014 geen 1984 wordt

Mechelen, 28 januari 2014. Het volgende telefoongesprek doet zich voor tussen de heer K. (wij respecteren zijn privacy) en een van de Social Media Assistants (SMA) van de desbetreffende stad, rond 14:30 GMT+1.

SMA: “Goedemiddag meneer K. Ik ben uw persoonlijke SMA-sponsor, en ik had een paar vraagjes voor u. Heeft u even tijd?”
K: “Ehm, goedemiddag. Het komt eigenlijk niet zo goed uit.”
SMA: “Dat is heel jammer, want het is echt wel belangrijk. Heel belangrijk.”
K: “OK, snel dan. Waar gaat dit over?”

SMA: “Heeft u toevallig problemen met uw Facebookprofiel?”
K: “Nee, niet echt, waarom vraagt u dat?”
SMA: “Wel, u heeft uw pagina al een paar dagen niet meer bijgewerkt.”
K: “Ja, dat klopt, ik had het nogal druk.”
SMA: “Hmmm. U bent toch op de hoogte van het KB van 23 januari 2013 47/11? Het artikel dat drie updates per dag oplegt? En ik neem aan dat u niet moedwillig aan uw sociale verplichtingen verzaakt?”
K:  “…”

SMA: “Daarnaast lijken de locationservices van uw smartphone defect te zijn, waardoor we niet altijd even precies kunnen volgen waar u zich bevindt. Gelukkig werkt de antidiefstaltransponder in uw auto nog, zodat we tenminste min of meer weten waar u zich momenteel ophoudt. U bent toch bekend met de wet op de Sociale Harmonisering, die het uitschakelen van locationservices strafbaar maakt? Uiteraard voor uw eigen veiligheid, dat spreekt.”
K: “Tja, ik dacht dat een beetje privacy zo nu en dan wel moet kunnen. Mijn vrouw en ik …”
SMA: ” … staan op scheiden ja, ik heb uw Burgerlijke iStand-profiel hier voor me. Komt ook overeen met uw Facebookstatus “It’s complicated”. En natuurlijk is uw privacy ons heilig, dat spreekt voor zich. Maar zeg nu zelf, drie bijwerkingetjes per dag, dat is toch een kleine moeite?”

K: “Maar als u de hele tijd weet waar ik ben en wat ik doe, dan heb ik toch de facto geen privacy meer?
SMA: "Nou nou, "de facto". Laten we niet geleerd gaan doen. Maar goed, als ik het goed begrijp bent u op dit moment moedwillig asociaal? Heb ik dat goed?”
K: “Euh…”

SMA: “Kijk meneer K., u begrijpt dat wij antisociaal gedrag niet kunnen tolereren. Wetenschappelijk onderzoek heeft op een sluitende manier uitgewezen dat deelname aan social media de maatschappelijke coherentie op significante wijze verhoogt, en dat weigering van deelname aan social media een voorbode is van crimineel gedrag. Wat bent u van plan? Een bank beroven misschien?”
K: “Wat? Hoe komt u erbij? Mijn financiën zijn prima in orde, waarom zou ik een bank willen beroven?”

SMA: “Prima” zegt u? “Prima”? Dat is niet wat ik hier zie op mijn monitor meneer K. Volgens mij staat u behoorlijk in het rood, vooral sinds de laatste aankopen van mevrouw K. met kredietkaartnummer … . Of zoals wij in het jargon zeggen: u bent blut!”
K: “Wel… ja, ik heb een paar kleine cashproblemen, maar dat komt heus wel goed!”
SMA: “Durft u dat te zweren op uw lichtgroene ogen?”
K: “Euh, ja zeker. Natuurlijk. En ik zal zo snel mogelijk mijn profiel bijwerken.”

SMA: “Zo horen wij het graag meneer K. O, en nog één klein dingetje: dat schuurtje, dat breekt u toch weer zo snel mogelijk af, correct? Het stond er namelijk nog niet bij de vorige Streetview Update, maar nu wel, en ik vind geen enkel spoor van een dossier op iBouwvergunning.”
K: “Wat? O. Ja. Jazeker. Zal ik doen.”
SMA: “Fijn. Bedankt. Prettige middag nog verder!”

Meneer K. loopt een beetje verdwaasd naar buiten, en ziet zijn 13-jarig buurjongetje H.

H: “Hoi meneer K. Beetje last met de overheid?”
K.: “WAT? HOE WEET JIJ DAT!?”
H: “Rustig maar, uw wifinetwerk was echt niet zo moeilijk te kraken hoor. Vandaar dat ik toevallig uw Skypegesprek kon volgen.”
K: “Wat!? Dat kan niet. Dat is afgeschermd met WEP, WAP én MAC-adrescontrole. Heb je soms Google gehackt om aan die informatie te koen?”
H: “Natuurlijk niet. Al die gegevens zijn trouwens ondergebracht bij de overheid, want die zijn veel beter te betrouwen als het op veiligheid en privacy aankomt. Stond twee jaar geleden nog letterlijk in de krant: ‘De futuroloog stelt zich voor dat al deze persoonlijke gegevens bij de overheid worden opgeslagen, zodat niemand ermee aan de haal kan gaan.’ Enfin, dat denken ze toch.”
K: “…"

Einde.

(Noot: Uiteraard zijn deze conversaties volstrekt fictief, en is het uitgesloten dat enige overheid misbruik zou maken van sociale media of andere identiteitsgegevens in haar relatie met de burger.)