Geen toverformule voor het nieuwe werken
Er bestaat geen recept of stappenplan voor het nieuwe werken en het nieuwe werken is zeker niet identiek voor alle bedrijven. Dat concluderen drie onderzoekers van het Nederlandse Bright & Company. Over hun bevindingen publiceerden ze recent een nieuw boek, ‘Het nieuwe werken ontrafeld’.
Voor hun boek baseerden Ruurd Baane, Patrick Houtkamp en Marcel Knotter zich op een groot aantal interviews met in Nederland gevestigde bedrijven die op een of andere manier vernieuwingen doorgevoerden in de manier waarop gewerkt wordt. Tot die onderzochte ondernemingen behoren zowel overheidsbedrijven als de Provincie Noord-Brabant en het Ministerie van Landbouw als privébedrijven in de aard van SNS Reaal, Rabobank of Unilever.
Uiteraard ontbreken ook technologiebedrijven genre Microsoft en Philips niet. Allemaal bedrijven die vooral kenniswerkers in dienst hebben, want het nieuwe werken is vooral op die categorie werknemers van toepassing.
Werknemer 2.0
Volgens de onderzoekers heeft het nieuwe werken twee oorzaken. Enerzijds zijn er de nieuwe technologische mogelijkheden die ze omschrijven als Web 2.0, maar anderzijds zijn er ook de nieuwe categorie werknemers die ze Werknemer 2.0 dubben. Werknemer 2.0 is synoniem voor een werk- en leefstijl waarin virtueel samenwerken, communiceren, netwerken en kennis delen centraal staan en die mogelijk is gemaakt door internet en Web 2.0.
De eisen die werknemer 2.0 stelt komen niet meer volledig overeen met de manier waarop organisaties zich als werkgever gedragen en de manier waarop werk is georganiseerd. Al te makkelijk wordt gezegd dat het hier vooral om zogeheten ‘Generation Y’-jongeren gaat, de ‘screenagers’ die al hun hele jeugd voor een computerscherm doorbrachten, maar dit klopt niet helemaal. De drang naar flexibeler werken uit zich net zo goed bij veertigers en vijftigers, bracht het onderzoek naar voren.
Er zijn vier belangrijke principes die bij het nieuwe werken horen: mensen willen plaats- en tijdsonafhankelijk werken, medewerkers willen gestuurd worden op hun resultaat, ze willen vrije toegang tot informatie, kennis, ervaringen en ideeën en ze staan op flexibele arbeidsrelaties. ‘One size fits me’, noemen de onderzoekers dat. Ieder individu wil over zijn manier van werken afzonderlijk onderhandelen met zijn baas en zich niet in een ‘one size fits all’ model laten inkapselen.
De tijd is rijp
Van alle onderzochte ondernemingen brengen de auteurs uitgebreide voorbeelden en die bewijzen inderdaad dat er niet zoiets bestaat als hét nieuwe werken. Ieder bedrijf heeft zijn eigen reden om nieuwe organisatievormen in te voeren: verhogen van de productiviteit, ruimtebesparing, een verhuis die de gelegenheid biedt om dingen anders aan te pakken … Al evenzeer past ieder bedrijf het nieuwe werken anders toe, aangepast aan de eigen omstandigheden.
Het nieuwe werken mag dan eigenlijk niet zo nieuw zijn – sturen op resultaat gaat al dertig jaar mee, een combinatie van werken op verschillende locaties is ook al een tijd ingeburgerd in sectoren als de IT-dienstverlening – toch is de tijd nu rijper dan ooit om er mee te starten. Mist een bedrijf de trein indien het niet meedoet? Misschien wel, al voeren de onderzoekers aan dat ook het ‘oude werken’ best nog wel een tijd kan meegaan.
Op 24 juni organiseert Minoc Business Press een seminar over het nieuw werken, in zijn seminar-reeks Business meets IT.
Het Nieuwe Werken ontrafeld. Over Bricks, Bytes & Behavior – Ruurd Baane, Patrick Houtkamp en Marcel Knotter. Uitgeverij Van Gorcum. ISBN 978 232 4585 8. Het boek bevat ook een management summary van zes pagina’s in het Engels.
