Hoe sexy is gebruiksvriendelijkheid?
Mensen denken wel eens dat ik gespecialiseerd ben in de looks van technologie. Vrienden, kennissen en zelfs onbekenden spreken mij erover aan, want lelijke technologie is een zeer dat iedereen treft. Of ik die saaie toepassing waarmee ze dagelijks werken niet wat sexyer kan maken? Natuurlijk wel, maar eigenlijk is dat de laatste van mijn zorgen.
Teleurstelling alom, uiteraard. Zeker wanneer ik hen vervolgens uitleg dat het niet om de looks van technologie gaat, maar om de ergonomie. Klinkt een pak droger. Onterecht: het is veel opwindender dan sexy interfaces ontwerpen.
Natuurlijk begrijp ik wel dat het verschil tussen de looks en de ergonomie van technologie niet altijd even duidelijk is voor mensen. Dat is immers waar wij naar streven: dat de ergonomie van een applicatie zo goed is dat ze niet opgemerkt wordt door gebruikers.
In een ideaal scenario werkt de gebruiker met een applicatie zonder stil te staan bij de interface. Als hij er wel bij stilstaat, dan is hij op iets onlogisch gebotst en heeft de ontwerper zijn werk niet goed gedaan. Goede interfaces zijn onzichtbaar. Je merkt ze niet op omdat ze zo goed aansluiten bij wat je wil doen. Daardoor lijkt het alsof het niet veel werk is om zoiets te maken. Of niet moeilijk.
Het gevolg? Steeds meer mensen beweren te weten hoe ze applicaties gebruiksvriendelijk moeten maken. Het is namelijk vrij eenvoudig om een fancy grafische laag over een applicatie te leggen, waardoor iedereen de toepassing plots geweldig sexy vindt. Maar zodra de tool wordt gebruikt, raken de fans van het eerste uur al gauw gefrustreerd. Bleek dat er in die mooie ballon vooral lucht zat…
Eyecandy maakt technologie niet gebruiksvriendelijk
In onze designtrajecten zorgen wij uiteraard voor professioneel grafisch ontwerp, want dat is een belangrijk onderdeel van goede technologie. Maar we leveren het apart van het eigenlijke design, want het zijn twee totaal verschillende dingen.
In een gebruiksvriendelijke interface zijn alle designkeuzes gebaseerd op hoe gebruikers met de applicatie werken. Een gebruiksvriendelijke interface is een interface waarmee je zo vlot en efficiënt werkt dat je er plezier aan beleeft. De grafische laag is het likje verf op het einde.
Stel, je koopt een huis. Het is prachtig afgewerkt. De muren alleen al zijn echt vakmanschap: egaal bezet, geen gyproc-naden zichtbaar, plintjes mooi bevestigd, onberispelijk geschilderd in frisse en leuke kleuren. Fantastisch ook, die lichtinval via de dakramen, je baadt in het licht en dat doet wonderen voor je humeur. Het huis is tot in de details een streling voor het oog en helemaal jouw stijl.
Maar op een dag word je ‘s ochtends wakker van het ochtendzonnetje dat door een kier langs de velux piept… net als de voyeuristische buren van het appartement ernaast. Snel naar de badkamer. Brr, frisjes. Gelukkig hangt er een instant-heat-radiator. Alleen jammer dat die uitsluitend werkt met een on/off-knop, waardoor je moet kiezen tussen bibberen bij 16°C en flauwvallen bij 40°C.
Hoog tijd voor een straffe kop koffie. Tot blijkt dat er in je mooi geschilderde keukenmuren geen stopcontacten werden aangebracht. Dan kijk je naar boven.. en blijkt dat ze in het plafond verwerkt zijn. Het plafond dat, om esthetische redenen en voor een ruimtelijk effect, vier meter hoog is. Een ware nachtmerrie.
Afknapper
Je begrijpt ongetwijfeld waar ik naartoe wil: een grafische laag aanbrengen zonder rekening te houden met het gebruik van de technologie, heeft geen zin. Waardeloos. Een afknapper. Niet wat je sexy noemt.
Gelukkig zijn er ook mensen gespecialiseerd in gebruikservaring. En wees gerust, we zullen wel zorgen voor smashing looks, maar pas wanneer de interactie, de opbouw, de intuïtiviteit en het gebruiksgemak gegarandeerd zijn. Misschien niet de applicatie van je dromen, maar wel eentje die je leven eenvoudiger maakt. Wat mij betreft is dat al sexy genoeg.
