Openbaar vervoer, openbare informatie?

Om redenen die me volledig onbekend zijn, delen vervoersmaatschappijen hun informatie niet graag. Ze hebben liefst absolute controle over de gegevens die ze naar de buitenwereld sturen. Herinnert u zich nog de pop-up op de site van MIVB? Tot voor enkele jaren zei die dat het verboden was naar de site te linken. Nooit gesnapt.

Ik heb adjunct-directeur generaal Kris Lauwers eens gevraagd waarvoor die pop-up in godsnaam diende. Hij moest eens hard lachen en zei dat hij het zelf niet wist: “Allicht een juridische bezorgdheid die nu volledig uit de tijd is.”

NMBS snapt het niet
Recenter gaf NMBS een nog erger staaltje van controleerzucht weg. Eind oktober 2009 liet de vervoersmaatschappij een iPhone-app verbieden. De toepassing gaf de dienstregeling van de Belgische spoorwegen. Mag niet, volgens de NMBS, want informatie van de website overnemen is een schending van het intellectueel eigendom.

Mooiste van de zaak was dat NMBS zelf geen mobiele routeplanner had destijds. Ze kiest er dus liever voor om haar klanten niet te informeren en zo de volledige controle over haar communicatie te behouden.

Dan heeft MIVB het beter bekeken: de kerntaak is mensen vervoeren. Wie de reistijden online bij de mensen brengt, maakt niet uit, zolang de informatie maar bij zoveel mogelijk potentiële reizigers geraakt. Ook bij diegenen die de site van de MIVB niet kennen.

Mash-ups
Informatie delen via Google gaat niet ver genoeg naar mijn zin. Essentiële reisinformatie zou beschikbaar moeten zijn voor alle programmeurs. Die kunnen er dan mee aan de slag om interessante toepassingen mee te maken. Ik geef je twee voorbeelden.

Ooit al eens een wegbeschrijving op een bedrijfssite gelezen? Naast autorichtlijnen voor de vier windrichtingen staat er meestal iets in het genre “ligt aan halte Zonneweide van lijn 52”. Voor mij is dat reden genoeg om met de auto te gaan, want de route van bus 52 op de site van De Lijn opzoeken is veel te veel gedoe.

Wat kan er dan beter?

Een mash-up zou toelaten om gewoon je adres in te tikken op de site van het bedrijf zelf, om een routeplan op maat te krijgen. En dan moet je zelfs de kwelling niet ondergaan om naar de site van De Lijn of de NMBS te gaan.

De andere toepassing is voor een reisbureau. Wie een vliegtuigticket boekt, krijgt meteen een suggestie mee om met het openbaar vervoer naar de luchthaven te gaan, compleet met uitgestippeld traject. Alle gegevens zijn immers voorhanden: gewenst aankomstuur op de luchthaven en de woonplaats van de reiziger.

Maar voor zo’n toepassing is een API nodig. De vervoersmaatschappijen moeten hun informatie delen met de ontwikkelaars. Gratis. En ze moeten toelaten dat ontwikkelaars de gegevens gebruiken en koppelen met andere databanken.

Juistheid toch gegarandeerd
Hoe kunnen NMBS en consorten dan toezien op de juistheid van de toepassingen die anderen maken? Door op te treden als authentieke bron, de ruwe informatie ter beschikking te stellen. Verandert het rittenschema, dan verandert de authentieke bron. Iedereen die erop inhaakt, heeft meteen de juiste informatie mee.

Blijft het de vraag of programmeurs ook effectief toepassingen rond de API’s gaan ontwikkelen. Geen idee eigenlijk. Maar het bestaan van een Facebookgroep met titel ‘NMBS should have an API‘ doet het alvast vermoeden.