Exchange Afrika
Heel wat ICT-fanaten scharen zich achter de volgende gedachte: ‘Geef iedereen een pc en internet en alle economische problemen lossen zich vanzelf op’. Intussen weten wij wel beter.
Daarbij wordt steevast de hoge ICT-penetratie in gidslanden zoals Finland vergeleken met ‘minder’ welvarende landen zoals België. Verliezen we dan niet iets uit het oog? Een hoog ICT-gebruik is namelijk niet de oorzaak maar het gevolg van een bloeiende economie die op haar beurt voortkomt uit succesvol internationaal ondernemerschap. Alles start met creatieve ondernemers die als eerste inspelen op toekomstige wereldnoden. Hun succes creëert dan zichzelf versterkende spiralen van welvaart en van ICT-omzet.
De toverwoorden zijn dus innovatie en internationaal ondernemerschap. Gemakkelijker gezegd dan gedaan? Enkele ondernemers lanceerden onlangs het idee om al onze pas gediplomeerde bachelors aan te sporen om een werkstage van een jaar te lopen… minimum 2.000 km weg van hun kerktoren. Zij dachten aan ‘alle’ bachelors, niet alleen toekomstige ingenieurs, economisten en wetenschappers maar ook kleuterleidsters, verpleegkundigen, sociologen enzovoort. Zij waren van oordeel dat een sabbatjaar om te werken, na drie jaar hogere studies, leerrijker dan is studeren.
De idee daarachter is dat massale uitwisseling van ideeën met andere culturen, op andere continenten moet leiden tot verhoogde creativiteit, die op haar beurt moet leiden tot nieuwe producten, diensten of processen. Nadien is het zaak om die innoverende ideeën snel te valoriseren tot internationale economische activiteit. Ook daar bieden de buitenlandse werkstages uitkomst. Wie gedurende één jaar ver van huis werkt, bouwt er heel wat persoonlijke contacten op. In een hypercompetitieve en gemondialiseerde economie kan geen enkele onderneming het nog alleen aan om snel een nieuwe droom in de wereldmarkt te zetten. Daarom hebben alle ondernemingen, groot en klein, nood aan internationale partners.
Betaalbaarheid van die stages zou geen al te groot obstakel mogen vormen, aangezien die jonge mensen, met een eerste hoger diploma op zak, na een inloopperiode waarschijnlijk al voor toegevoegde waarde kunnen zorgen bij hun werkgever. Daardoor zouden ze na een drietal maanden al een vergoeding voor hun prestaties kunnen krijgen die hen toelaat in eigen onderhoud te voorzien. Kost is dus de prijs van een vliegtuigticket en levensonderhoud tijdens de eerste drie maanden. De kost van een vakantie van veertien dagen in Tunesië of Turkije?
En waarom ook geen grote aantallen buitenlandse stagiaires naar België lokken? Zij worden later onze ambassadeurs in hun thuisland. En waarom geen speciale aandacht besteden aan toekomstige groei-economieën. In casu sub-Sahara Afrika? Afrika telt vandaag al een behoorlijk aantal hoger geschoolden die vooral werkervaring ontberen. Massale noord-zuiduitwisseling van stagiaires bouwt ervarings- en vriendschapsbanden op die de aftrap kunnen geven van endogene economische ontwikkeling van het zwarte continent. En, wie als eerste aanwezig is op een markt met één miljard ‘ontluikende’ consumenten, wint.
