Naar nieuwe werkgever met oud contract

Belgacom gaat dit najaar zijn dochterbedrijven Proximus, Telindus en Skynet opslorpen en alle 2.600 personeelsleden van die drie dochternv’s ‘inlijven’ in de ‘nieuwe’ (eengemaakte) Belgacom-groep. Die juridische integratie moet de bestaande, operationele en commerciële samenwerking tussen de verschillende Belgacom-onderdelen verankeren.

De collectieve overheveling van het personeel van Proximus, Telindus en Skynet naar het ‘nieuwe’ Belgacom is wettelijk helemaal in orde, als het bedrijf tenminste de bepalingen volgt en uitvoert van de zogenaamde ‘nationale cao 32bis’, de codetaal bij vakbonden en werkgevers die verwijst naar de te volgen afspraken bij ‘overdracht van personeel’.

Volgens cao 32bis, die in feite de Belgische uitvoering is van Europese richtlijnen, behouden de personeelsleden die bij de overstap naar een nieuwe werkgever betrokken zijn, al hun oude loon- en arbeidsvoorwaarden. Onder het motto ‘nieuwe werkgever, (behoud van) oud contract’. Loon, anciënniteit, arbeidstijden, arbeidsplaats en sociaal statuut moeten altijd gerespecteerd worden.

De hr-directeur van Belgacom, Astrid De Lathouwer, heeft aangekondigd dat die cao-afspraken onverkort gehonoreerd zullen worden.

Toch is de onrust bij de vakbonden groot, omdat Belgacom de overdracht heel snel wil doorvoeren en er nauwelijks tijd is voor het klassieke informatie- en overlegsysteem, zegt LBC-secretaris Robert Veekman. En omdat er veel argwaan bestaat over het duurzame karakter van de overgenomen ‘oude’ loonvoorwaarden.

De Belgacom-directie maakt er immers geen geheim van dat het bedrijf vrij snel na de inlijving een operatie ‘harmonisering’ wil doorvoeren. Versta: het op een lijn brengen van de oude contracten van het ingelijfde dochter-personeel met die van het ‘gewone’ Belgacom-personeel. Binnen niet al te lange termijn moeten er dus uniforme loon- en arbeidsafspraken komen voor de volledige telecomgroep. Belgacom heeft de begeleiding van die operatie toevertrouwd aan het gespecialiseerde consultancykantoor Hay Group.

‘Wat is cao 32bis waard als nauwelijks enkele maanden later de overgenomen contracten toch van tafel worden geveegd?’ klinkt het cynisch bij de bediendenbonden.

Bij de Belgacom-vakbonden sluimert er bovendien al langer ongenoegen over de ‘niet-naleving’ van afspraken over eerder getransfereerde werknemers. Voorts luidt het dat een deel van de werknemers van Proximus en Telindus zich niet ziet functioneren in de ‘andere cultuur’ van een staatsbedrijf als Belgacom.

Samengevat: er zullen weinig vonken nodig zijn om het bij Belgacom dit najaar tot een open sociaal conflict te laten komen.

Bij overdracht van personeel hangt er altijd spanning in de lucht. Zelfs wanneer het om een doorschuiven van dochter- naar moederbedrijf gaat, zoals bij Belgacom. Hetzelfde staat trouwens dit najaar te gebeuren bij Real Dolmen. Begin september moeten de aandeelhouders beslissen over het opgaan vier dochters (Axias, Dolmen NP, JConsults en Supply Chain Software) in de overkoepelende groepsstructuur van het ICT-bedrijf.

De ‘normale’ argwaan kan snel in een potentiële conflictsituatie omslaan wanneer de nieuwe werkgever een totaal ander bedrijf is, bijvoorbeeld een concurrent of een vroegere klant. Worden de beloftes van behoud van contract dan wel nagekomen?

De vakbondssecretarissen van LBC en BBTK hekelen alvast ‘de ijver waarmee bedrijfsleiders, hr-managers en hun juridische adviseurs gebruik maken van het concept van overdracht van personeel’. Volgens Eric Van der Smissen (BBTK Halle-Vilvoorde) is er sprake van een heuse trend. ‘Sluwe werkgevers zien hier een mooie kans om goedkoop van overtollig personeel af te geraken en te herstructureren. Door deze manier van werken kunnen ze schuiven met de werknemers tussen de nv’s in hun bedrijvengroep en moeten ze geen ontslagvergoedingen betalen.’

Van der Smissen ziet de deur openstaan voor misbruiken. Hij verwijst naar eigen, slechte ervaringen met het callcenterbedrijf Sitel en met farmareus Pfizer.

Bij Sitel, in Diegem, wil de directie 60 van de ongeveer 600 telefonisten overhevelen naar een concurrerend bedrijf uit Nederland. Het gaat om werknemers die verantwoordelijk waren voor de telefoondiensten van Nuon. Dat contract is Sitel kwijtgespeeld.

‘Die 60 telefoonoperators vormen helemaal geen welomschreven bedrijfsonderdeel of -afdeling. Het is een willekeurig afgebakende groep personeelsleden met gelijkaardige kwalificaties en statuut als hun ruim 500 andere collega’s. In zo’n geval kan cao 32bis niet van toepassing zijn. Bovendien stoot Sitel personeel uit terwijl er intern 40 openstaande vacatures zijn en er 120 uitzendkrachten aan de slag zijn. En als kers op de taart mogen de vakbonden niet aan de onderhandelingstafel zitten om toe te zien op de overheveling.’

Het is onduidelijk of de operatie bij Sitel in Diegem zal doorgaan. Een gelijkaardige poging, vlak voor de zomer, om personeel in de vestiging van Geel naar Telenet over te hevelen, is al mislukt.

Volgens Van der Smissen nemen ze bij Pfizer al helemaal een loopje met de overhevelings-cao. ‘Bij Pfizer gaat het om de overdracht van welgeteld vier werknemers, onder wie twee receptionistes. Die moeten weg om aan het Amerikaanse moederbedrijf te kunnen laten zien dat er op personeelskosten bespaard wordt. Om cao 32bis te kunnen inroepen hebben ze van die vier mannen en vrouwen de afdeling facility management gemaakt. (lacht schamper) Bovendien wordt die groep van vier over twee verschillende nieuwe werkgevers ‘verdeeld’: Manpower en Richard Ellis – wat verboden is. Dit is al te grof. Hier is een rechtszaak in de maak.’