Lakse Belgische internauten kiezen Rolls Royce in plaats van Ford

Dat de Belg te veel betaalt voor zijn internettoegang, komt door het duopolie van Belgacom en Telenet, vindt minister Van Quickenborne. Maar ook zijn eigen laksheid zorgt ervoor dat hij met onaangename facturen worstelt. Al te vaak kiest de Belg een te duur abonnement voor zijn noden.

Volgens onderzoeksbureau Analysys Mason heeft slechts een fractie van de Belgen een echt ‘basisabonnement’ voor internet. Dat slaat voornamelijk op 2 Mbit-verbindingen. Minister Van Quickenborne spreekt over slechts 8% van de bevolking, de rest beschikt over breedbandformules die hogere snelheden en downloadlimieten toelaten. Zulke formules heeft Jan Modaal echter niet nodig.

“De mensen rijden met een Rolls Royce, terwijl ze even goed met een Opel, Ford of Volvo zouden kunnen rijden”, aldus de minister. De snelle internetfomules zijn voor het gros van de bevolking niet nodig. “50% van de mensen zou beter af zijn met minder”, vindt Van Quickenborne. De Belg zou wat facturen betreft veel te laks zijn.

Twee actiepunten
De minister vindt daarom dat de consument beter moet worden geïnformeerd over de alternatieve aanbiedingen van de operatoren. Daarvoor wil hij twee actiepunten in de verf zetten. Het eerste is de lancering van de website bestetarief.be, waar de consument verschillende aanbiedingen kan vergelijken op basis van zijn eigen profiel. Maar daarvoor moet hij nog steeds zelf het initiatief nemen, een probleem dat de minister wil oplossen met een tweede actiepunt.

Zo eist hij dat de operatoren één keer per jaar duidelijk op de factuur vermelden welke alternatieve, goedkopere formule – van dezelfde operator – beter zou aansluiten bij de noden van de klant. En die zou dan gratis moeten kunnen overstappen op een ander tarief.

Die verplichtingen bestaan nu al, “maar die worden al te vaak met voeten getreden”, stelt de minister. Hij verwacht dan ook dat telecomwaakhond BIPT, dat binnenkort in een vernieuwde samenstelling van start gaat, nauwlettend toezicht zal houden op het naleven van de wetgeving.