Generatie iPad: tablets op school
Laten we onze kinderen van computers weghouden. Ze groeien op als onhandige dikkerdjes, met het geheugen en het concentratievermogen van een goudvis. Terug in de modder rollen, in bomen klimmen en ‘s avonds een goed boek lezen! Het zijn woorden die je vandaag maar al te vaak uit de mond van ongeruste ouders en onderzoekers hoort komen. Wel, ik heb een boodschap voor hen: het is al lang te laat.
Sinterklaas dropt al geruime tijd smartphones, tablets en andere PS 3’s in de schoorsteen en ook op school staat de technologische vooruitgang niet stil. Het internet is niet meer weg te denken uit de klas. Sommige scholen gaan nog verder: in bepaalde scholen in Blankenberge werd het gebruik van een iPad vanaf het begin van het nieuwe schooljaar verplicht.
De scholen in kwestie kregen een storm van kritiek over zich heen, onder andere omdat er onduidelijkheid bestond over de kostprijs, de pedagogische meerwaarde en de beschikbaarheid van voldoende lesmateriaal voor tablets. Maar de iPadscholen in Blankenberge zijn al lang niet meer de enigen die het traditionele schoolbord en schriftje achter zich willen laten. Andere scholen gebruiken interactieve schoolborden of stellen laptops ter beschikking.
Toch gaan al deze initiatieven volgens mij voorbij aan één cruciale vraag: in welke mate biedt het gebruik van technologie een meerwaarde in het onderwijs?
Onderzoek in de Verenigde Staten toont aan dat de schoolresultaten van leerlingen er niet op vooruitgaan door gebruik van technologie, en in sommige gevallen zelfs achteruitgaan. In het schooldistrict Kyrene in Arizona bijvoorbeeld, is de laatste jaren enorm geïnvesteerd in technologische hulpmiddelen voor scholen. Toch gaan de resultaten van leerlingen in dit district in dalende lijn. Of dit aan de digitale klasjes ligt is wel niet duidelijk. Want hoewel het budget voor technologie in dit district hoog ligt, werd het budget voor onderwijzend personeel drastisch teruggeschroefd. De oorzaak van de achteruitgang kan dus net zo goed een gebrek aan leerkrachten zijn.
En in Zuid-Korea, ooit een van de landen met het meest gedigitaliseerde onderwijs, grijpt men sinds kort terug naar het papieren schoolboek uit angst dat leerlingen té afhankelijk van gadgets worden.
Het grootste probleem is dat er heel weinig representatief en onafhankelijk onderzoek is verricht naar het effect van het gebruik van technologische hulpmiddelen in het onderwijs.
Intussen staat de technologische vooruitgang niet stil. Je kunt de klok niet meer terugdraaien en computers en het internet uit de klas verbannen. Veel leerlingen gebruiken thuis dagelijks het internet. Voor kansarme leerlingen, die thuis niet in contact komen met het internet, zou het dus rampzalig zijn om ze de kans te ontzeggen om met technologie kennis te maken. Voor bijna elke job is informaticakennis intussen een vereiste en niet elke leerling krijgt dit mee van thuis.
Maar kinderen laten kennis maken met technologie is meer dan alleen maar iPads of laptops een klaslokaal instouwen. Kinderen moeten ook op een gezonde manier met ICT leren omgaan en de verantwoordelijkheid daarvoor ligt niet bij de school alleen. Hoe een kind met technologie omgaat, hangt vooral af van de ouders. Dus ook thuis moet er een keer goed nagedacht worden over het gebruik van al die nieuwe toestellen. Waar, wanneer en hoe, zijn dan de cruciale vragen en, net als bij het leren van al die andere taken, zoals veters knopen, rekenen, lezen, opruimen, enz., is de hulp en ondersteuning van zowel ouders als leerkrachten nodig.
