De loodgieter wordt de huisbaas
Moeten HP, IBM en Dell nu trillen op de benen, omdat Cisco zijn eigen blade servers op de markt brengt? Niet meteen. Het is weinig waarschijnlijk dat Cisco nu als een pletwals over de servermarkt zal denderen. Maar er is meer dan voldoende reden voor ongerustheid bij serverfabrikanten. Want de komst van die nieuwkomer zegt wel iets fundamenteels over wat er met dat marktsegment aan het gebeuren is.
Laten we wel wezen: Cisco is een producent van netwerkinfrastructuur. De loodgieterij van het bedrijfsnetwerk en het internet. En nu heeft dat bedrijf beslist dat servers gewoon deel uitmaken van die loodgieterij. Als dat het geval is, dan mag men vrezen dat de winstmarges gaan dalen. En alleen dat al zou alle hardwaremakers uit hun slaap moeten houden.
Maar je kunt het ook anders bekijken. Cisco zegt zelf graag dat het niet in de blade servermarkt stapt, maar dat het een "architectuur" wil neerzetten. Een gevaarlijk woord. De naam die de architectuur meekrijgt, unified computing system, wijst op de hoge ambities. Cisco belooft een "systeem" waarbij alle onderdelen van het netwerk zijn afgestemd op elkaar en op virtualisatie.
Daarmee wordt de loodgieter de huisbaas. En trekt Cisco de ultieme consequentie van The Network is the Computer, die oude slogan van Sun. De server wordt een onderdeel van de netwerkinfrastructuur. En, zo zouden we eraan kunnen toevoegen, niet noodzakelijkerwijs het belangrijkste onderdeel. Voor Cisco is een blade server gewoon een doosje om aan de netwerkswitch te hangen. En om ervoor te zorgen dat het doosje goed samenwerkt met de switch, is het niet onlogisch dat je een paar aanpassingen aanbrengt. Merkgebonden aanpassingen. Dat rijmt dan weer niét met lagere prijzen.
Het "unified computing system" doet eigenlijk precies het omgekeerde van wat de naam suggereert: het breekt de servermarkt juist op door een halfopen, halfgesloten architectuur te creëren waar servers van andere merken wel in kunnen meedraaien, maar niet zo goed als de eigen machines. Precies wat Cisco al jaren met zoveel succes doet in de wereld van switches en routers.
Kan Cisco grote ondernemingen overtuigen om mee te stappen in dit merkgebonden verhaal? Dat is een ander paar mouwen. IT-managers herinneren zich nog heel goed wat het betekent om je vast te kopen in de merkgebonden serverarchitectuur van, pakweg, IBM. Ze weten hoeveel inspanning het hen vandaag kost om dan over te schakelen op een open architectuur met x86 chips en Linux. Staan ze echt te springen voor een nieuwe merkgebonden architectuur, van een totale nieuwkomer in de markt dan ook nog?
Dan zijn HP en, jawel, IBM, toch beter geplaatst om een totaalarchitectuur rond virtualisatie op te zetten. Wat ze uiteraard ook van plan zijn. IBM en HP hebben decennia ervaring met servers, beschikken zelf al over heel wat netwerkapparatuur en hebben nog andere belangrijke componenten van het virtualisatieverhaal in huis – zoals een eigen framework voor systeembeheer. (Er wordt al gefluisterd dat Cisco die achterstand zou kunnen inhalen door BMC binnen te rijven).
En zo toont de introductie van dit "unified" computing system ook aan hoe makkelijk cloud computing een terugkeer naar merkgebonden architecturen en vendor lock-in kan inluiden.
