Hoe onbelangrijk is IT?

IT is onbelangrijk. IT doesn’t matter. Dat schreef Nicholas Carr bijna zes jaar geleden in zijn geruchtmakend artikel met gelijknamige titel.

Om eerlijk te zijn, liep ik indertijd niet hoog op met Carr. Of liever: ik zag hem eerder als een nuttige provocateur dan als een groot ziener. Ja, zijn betoog – dat IT een nutsvoorziening is die gewoon moet werken, en dat het meestal tijdverlies is om er méér van proberen te maken – leek mij een tegengif voor de eigenwaan die in IT-kringen wel eens wil toeslaan.

Die nederige bui heeft echter niet lang geduurd. Drie jaar later was the sky weer the limit in IT. De CIO moest zo nodig de ‘process innovation leader’ worden, en dergelijke ambitieuze plannen. Het geld begon weer te rollen en een nieuwe IT-boom ging van start. Ironisch genoeg sproot die voort uit de excessen van de vórige boom. Want het waren de financiële wantoestanden bij, onder meer, technologiebedrijven zoals Worldcom die aanleiding gaven tot de strenge Sarbanes-Oxley-wetgeving en de roep om governance in het algemeen. De IT-leveranciers gingen allerlei producten en diensten leveren die bedrijven helpen met die nieuwe governanceverplichtingen. En ze hebben er goed aan verdiend.

Maar kijk: een paar maanden economische crisis, en we zijn weer bij af. De dure dromen over SOA, BPM en architectuur gaan voor onbepaalde tijd de ijskast in. Return on investment is opnieuw de boodschap, voor projecten die nog mogen doorgaan tenminste.

Ik heb in 2003 met een paar vooraanstaande CIO’s contact opgenomen en hen gevraagd wat zij van het idee "IT doesn’t matter" vonden. Ze konden mij allemaal haarfijn uitleggen hoe IT juist een enorm strategisch voordeel kan betekenen voor een onderneming. En natuurlijk is dat óók waar.

Helaas, in 2009 lijkt een koudere werkelijkheid zich weer aan te dienen. En die lijkt verrassend sterk op het toekomstbeeld dat Nicholas Carr in 2003 schetste.

In tussentijd is Carr uitgegroeid tot de profeet van cloud computing, hét buzzword van 2008 en 2009. Cloud computing is in essentie een feelgood versie van utility computing. En het is de enige IT-hype die de crunch moeiteloos overleeft. Cloud computing belooft immers besparingen, zo niet in TCO, dan toch minstens in CapEx, en dat is al heel wat in crisistijden.

Het is nog uiterst vroeg om cloud computing al uit te roepen tot de nieuwe IT-architectuur van de toekomst. Maar in 2009 staat het hoog op de agenda, zoveel is zeker. Niet dat alle IT nu meteen in de cloud verdwijnt, maar toch grote stukken ervan. Microsoft, bijvoorbeeld, herpositioneert zowat al zijn serversoftware als diensten die het in zijn datacenters wil aanbieden. Het gaat daarbij niet zomaar om een Exchange of SQL Server "light", een afgeslankte versie voor kmo’s. Nee, dit is the real thing. Niet iedereen is overtuigd, Oracle bijvoorbeeld, maar het is duidelijk dat de cloud de komende jaren voor steeds meer toepassingen een realistisch alternatief zal vormen.

Nu zijn we nog niet zover dat een ERP-systeem gewoon in die wolk verdwijnt, en misschien komt het er ook nooit van. Maar een dienst die eenmaal in de wolk is opgegaan, komt waarschijnlijk nooit meer terug. Een bedrijf kan zich er niet meer mee differentiëren, een CIO kan er geen eer meer mee opstrijken. Ze wordt, met andere woorden, onbelangrijk.