Q&A: Wat schuilt er achter het Internet of Things?
De vele verschijningsvormen van het Internet of Things
De term “Internet of Things”, doorgaans afgekort tot IoT, is een containerbegrip voor een resem nieuwe toepassingen die mogelijk zijn door de vooruitgang in netwerktechnologie en de verkleining van processorhardware. Dankzij kleinere, krachtigere en meer betaalbare computerchips kunnen steeds meer ‘gewone’ apparaten zich aansluiten op het internet en de voordelen van het wereldwijde web ontsluiten. Apparaten kunnen ook meer en beter met elkaar praten, zodat bijvoorbeeld je smartphone automatisch je slimme verlichting kan aansturen. Die machine-to-machine-verbindingen (m2m) zitten in stijgende lijn. Zo schat netwerkspecialist Cisco dat er zo’n 12,2 miljard actieve m2m-verbindingen online zullen zijn tegen 2020
IoT is op te delen in drie grote subcategorieën. De eerste is die van de wearables, waarvan de smartwatch de meest bekende vertegenwoordiger is. Ook allerhande trackers voor diverse lichaamsfuncties zijn hieronder te klasseren. De tweede groep is die van de domotica, de huishoudapparaten die met een eigen online verbinding komen. Van thermostaten tot koelkasten en auto’s: alle toestellen die ons dagelijks omringen worden ‘slimmer’. De derde grote groep toepassingen situeert zich op een hoger, logistiek niveau. Dat gaat op dit moment voornamelijk over steden. Zij bekijken bijvoorbeeld hoe ze het verkeer beter kunnen regelen dankzij de integratie van sensoren en het gebruik van de data die deze genereren.
De hierboven uitgelijnde subcategorieën zijn vrij algemeen en dekken niet voor de volle 100 procent alle toepassingen waarmee men tegenwoordig experimenteert. Concrete voorbeelden tonen dat er veel potentieel schuilt in de mogelijkheden van IoT.
Welke software neemt het voortouw bij IoT?
Een van de grootste obstakels die een echte take-off van het Internet of Things in de weg staat, is versnippering. Op dit moment is er geen wereldwijd aanvaarde standaard om bijvoorbeeld een slimme auto te maken: iedere constructeur sleutelt zowat aan zijn eigen software om zijn modellen online te laten communiceren terwijl technogiganten Google en Apple hun besturingssystemen proberen te pushen, respectievelijk Android Auto en Apple CarPlay. Hetzelfde beeld zie je in bijna elke nieuwe productcategorie die in zogwater van de IoT-evolutie is geboren. Het Internet of Things wordt vaak aangekondigd als de trend die elk apparaat in één groot netwerk zal verbinden en zo maximaal gebruik zal maken van de verzamelde data, maar in de praktijk is dat universele platform grotendeels een utopie. Geen enkel (technologie)bedrijf lijkt op dit moment veel zin te hebben om zijn software af te stemmen op die van een concurrent, laat staan om kostbare data te delen.
Hoe kunnen die miljoenen toestellen online blijven?
Al die nieuwe toestellen die zich op een netwerk aanmelden, brengt dat geen problemen mee voor de netwerkproviders? Jazeker, maar ondertussen hebben die operators zich voorbereid. Speciale m2m-netwerken zijn ondertussen uitgetest en beschikbaar, ook in onze contreien. Op het vlak van netwerktechnologie is er wel een concentratie van gebruikte standaarden. Twee protocollen concurreren met elkaar: SigFox en LoRa. In België maakt Telenet gebruik van de SigFox-technologie, terwijl Proximus zich heeft toegelegd op LoRa. Beide technieken maken eenzelfde soort internetnetwerk mogelijk dat een groot bereik voorziet met een laag verbruik aan energie, zodat de batterijen van gekoppelde sensoren zo lang mogelijk kunnen meegaan. Ook de verbeteringen die men prepareert voor 5G spelen voor een groot deel in op de noden van het Internet of Things.
Wat met veiligheid?
Ook op het vlak van bescherming zullen de voortrekkers van het Internet of Things nog diep moeten nadenken. Securitysoftware voor het IoT is beschikbaar, maar in de praktijk zijn een vreeswekkend aantal toestellen slecht beschermd tegen aanvallen van buitenaf. Dat probleem hangt sterk samen met het euvel van de versnippering: zonder één of enkele vaste standaarden, is het moeilijk om een solide en rendabele beveiliging te ontwikkelen die het dataverkeer afdoende beschermt.
